ipin ucunu býraktým...tut beni uçurum
güz yanýðýdýr bu...
pamuk tarlasýnda zenci içim
parmaðýmýn ucunda,
dilimin dönmediði alt yazý
portede eksik nota
su huzursuz,dalga dev
yol dalgýn,
hâk yeksan
yorgun sýrtýma vurduðum
eski püskü rüzgar
an çiseli
yerine oturuyor sektirilmiþ taþlar
nasýl anlatsam bilmem...
soðuk kanlý duygularýn ,
ihtilalidir bu
vazgeçer gibiyim artýk,
ucu denize deðen
mor panjurlu evden
ahþap sandaldan
çift renkli begonvil den
baðýný sakladýðým saçtan
en parlak yýldýzdan
en uzun çöpten hatta
adýný þiir koyacaðým kýzdan
þey Tanrým
bismillah sýz baþladým ayrýlýða
baðýþla...
boynum eðik,omzum düþük
mecnun benim
çöl benim
fuzulidir divanda þimdi tenim
gönülsüz vazgeçiþtir bu
eksik teþebbüs
hafifletici sebeplerime say
yarýným ölümlüymüþ benim
suadiyekasýmikibinonsekiz
Demir Mutlugil