Adam gibi adamdý o / her haliyle Haksýzlýðýn karþýsýnda durdu doðru bildikleriyle Müziðin dehasýydý üzgün tarzdan - türküye Elleri hünerliydi ve sýmsýcaktý yüreði Takýnmaktan hiç yýlmadý / o muhalif tavrýný
Kaya gibi sertti yeri geldiðinde Annelere nice þiirler - türküler yaktý Yýkýldým ansýzýn çekip gidiþiyle Ahengini yitirdim müzik zevkimin …
Böyle çekip gitmek var mýydý? Daha yapacak onca iþ varken Olmamalýydý ama “olsun gözüm olsun” ardýnda býraktýðýn koca bir hazine Ve devrim türkülerin yürekli yoldaþlara hediyen olsun
Bir eserinde söylemiþtin hani “An gelir paldýr küldür yýkýlýr bulutlar Gökyüzünde anlaþýlmaz bir heybet / o eski heyecan ölür Görünmez bir mezarlýktýr zaman / þairler dolaþýr saf saf Tenhalarýnda þiir söyleyerek / kim duysa korkudan ölür Tahrip gücü yüksek / saatli bir bombadýr patlar An gelir Atilla ilhan ölür.” Ve saatli bomba patladý / paldýr küldür yýkýldý bulutlar Önce Ahmet Kaya / sonra da Atilla Ýlhan öldü
Günün her hangi bir deminde ya da bir gece yarýsý ansýzýn Varoþlarýmda bir yangýn kývýlcýmý düþtüðü yerde Ansýzýn bir an gelir / iþte o an Abdulsemet Telimen sizlere ömür
“Vakit tamam seni terk ediyorum bu incecik bir veda havasýdýr Parmak uçlarýna deðen sýcaklýðým incinen bir hayatýn yarasýdýr” Sen veda bile edemeden giderken incinen bir hayatýn yarasýný yaþadým Hem de en acýyan yanýmda / kana kana ’Kalacak tüm izlerin hayatýmda gözümden bir damla yaþ aktýðýnda Bir yer bulabilsem seni hatýrlatmayacak kan tarlasý gelincik þafaðýnda” Kaldý iþte kalacak tüm izlerin hayatýmýzda Hiç bir yer yok ki seni hatýrlatmayacak…
’Ezdirmem sana kendimi gövdemi yakar giderim’ demiþtin ya Aynen dediðin gibiydin kalýbýmý basarým ki… Onurlu bir dünya düþledin onurunla yaþadýn payýna düþeni Hiç kimseye ezdirmedin kiþiliðini Ve alnýnda çok þýk duruyordu o onurlu duruþ Hayatýný yaktýn belki de ezilenlere dair zaten kelle hep koltukta deðil miydi?
Aðýr bir bedeldi ödediðin onurlu yarýnlar adýna Sadece kendi hayatýn deðildi nice analarýn da yüreði yandý gidiþinle Ve artýk kopardýlar saçlarýndaki yýldýzlarý Yasýný tutuyor þimdi Cumartesi anneleri
Ölümün kucaðýnda bile cesurdun Çatal kaþýk fýrlatýrken sana þarkýcý bozuntularý Þimdi görüyor musun dostum ne adlarý kaldý / ne de sanlarý Þiþirilmiþ birer balon gibi patladýlar ve kayboldular Sözüm ona bukalemun gibi renk deðiþtiren o þahsiyet fukarasý / erkek bozuntularý
“Bir fidandým devrildim fýrtýnaydým duruldum Yoruldum çok yoruldum Siz benim neler çektiðimi nerden bileceksiniz” Taþ duvarlar yýktýðýmýzý Sol yanýmýzý boþ býraktýðýmýzý bilemediler / nereden bilecekler ki?
Hayýr, sen ölmedin / ölmeyeceksin… Çünkü gerçek sanatçýlar ölmezler Daha demin kulaklarýmdaydý sesin en gür haliyle / en yaþayan haliyle Boþuna mý demiþler ’Büyük amaç uðruna ölmek sonsuza dek yaþamaktýr’ diye Sende sonsuza dek yaþayacaksýn üstat
Ve þimdi sen öte diyarda gerçek dostlarla birliktesin Çocukluk arkadaþýn Rýza / Nazlýcan / Bedirhan ve diðerleri Diyarbekirli Bahtiyarda yanýnda biliyorum sende bahtiyarsýn Ve gururla bakýyorsun dünyaya
Ama inan Ahmo býra þuna inan Bir havin gecesi kadar sýmsýcak duruyor hasrettin Tam þuramda / an gibi Ve sana özlemim daðlardan büyüktür
Bingöllü bir kardeþinim iþte Yüzünü göremediðin nice kardeþlerin gibi Sen gideli bu diyardan þu kardeþin hiç ama hiç bahtiyar deðil
Damdan düþer gibi bir sevdaya düþtüm Esmer bir kýza vuruldum “arka mahallede” Bir bilsen nasýlda “baþým belada” Fermanýmý asmýþlar sokak duvarlarýna Anlayacaðýn “Fiþlenmiþim / üstelik adým eþkâlim bilinmekte ” Ve þimdi “Beni bir çocuk bile bulur”
“Seni anlatabilmek seni iyi çocuklara / kahramanlara Seni anlatabilmek seni namussuza / halden bilmez yalana Ard arda kaç zemheri kurt uyur / kuþ uyur / zindan uyurdu Dýþarýda gürül gürül akan bir dünya bir ben uyumadým / kaç leylim bahar Hasretinden prangalar eskittim.” Ve kaç asýr oldu sen gideli hasretinden prangalar eskittik “Seni anlatabilsem seni… Yokluðun cehennemin öbür adýdýr”
And olsun ki… Ne Diyarbekir unutabilecek seni Ne de Mezopotamya’nýn esmer tenli çocuklarý
’Göðsüm daralýyor yüreðim kanýyor keþke olmasaydý Olmasaydý bizim sonumuz böyle’
Yeri doldurulamayacak ender sanatçýlarýmýzdan Rahmetli Ahmet Kaya’nýn anýsýna Saygýlarýmla
(13 Nisan 2007-Ýstanbul)
Abdulsemet Telimen Sosyal Medyada Paylaşın:
cotkar12 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.