Akþamdan büyük bir itinayla yastýðýn altýna koyardým Bir önceki yýldan kalma bayramlýk kýyafetlerimi Bu kýyafetin adý bayramlýktý Çünkü bir kaç yýl sadece bayramdan bayrama giyme lüksüne sahiptim Ve kapýda hazýr tutardým lastik ayakkabýlarýmý Uçlarý sivri deðildi belki ama yinede fiyakalýydý
Bir heyecanla Kendimi yataðýn kollarýna býrakýrdým Kýyafetler yastýk altýnda hani / yastýða sarýlýrdým Dua ederdim içimden yaratana tez sabah olsun diye Rüyalar âlemine dalardým / sabahý bekleyemezdim Erkenden bayram havasýna girerdim uykularda Ve sabah olurdu karanlýk gecenin ardýndan
Uyanmaya hazýr bir bomba gibi kuruluydum akþamdan Her bayram sabahý o kutsal sesiyle uyanýrdým annemin Dünyada bir benzerini bir daha göremeyeceðim En fedakâr yüz ifadesiyle; Oðlum kalk bayram oldu! Diye
Telaþ içinde uyanýrdým önce kýyafetlerimi giyerdim Abdest alýr / ivedi bir þekilde camiye giderdim Cami çýkýþýnda yýl boyu bir birlerine söven Bazen tavuk meselesi / bazen bir karýþ toprak Bazen çocuklarýn dalaþmasý / bazen it meselesi Türlü nedenlerden dolayý kavgalý olanlar / dargýnlar Her þeyi geride býrakýr bir birlerine sarýlýr Olmasý gerektiði gibi / kardeþçe bayramlaþýrlardý
O gün sanki gökten huzur inerdi köy yerine Annemin evde kahvaltý sofrasý hazýr / bizleri beklerdi Ýçeri girerken kapýda karþýlardý anneciðim Önce babamýn elini / sonra da gözlerimden öperdi Gözleriyle tembihlerdi / oðlum babanýn elini öp diye Zaten o tembihlemezse çekinirdim / asla cesaret edemezdim Babama yaklaþmak / ona dokunmak bir mucizeydi Dövmezdi belki ama sesi gür ve gölgesi çok aðýrdý Hayatýmda bir kez saçlarýmý okþasa / ya da övse beni O an kýyamet kopar ve ben mutluluktan ölürdüm
Kahvaltý sofrasýnda mutluluðun resmini çizerdik Kuþ sütü yoktu soframýzda / zaten meraklýsý da deðildik Ama annemin marifetli elleriyle hamuru yoðrulmuþ Kendi yüreði gibi sýmsýcak ekmeðimiz vardý Otlu peynir ve köy yumurtasý Karnýmýzý doyurduktan sonra Taa günler öncesinden hazýrladýðým naylon poþetimi alýr Konu komþuya bayramlaþmaya Yani diðer adýyla þeker toplamaya giderdim
Köy çocuklarý mevsimsiz açan çiçek gibiydiler Okunasý bir þiir gibiydi esmer yüzleri Kimimiz yamalý bayram kýyafetiyle hava atar Kimisi ise abisine artýk küçük gelen kýyafetleri Bir miras gibi sýrtýna geçirir sevinirdi
Bazý teyzeler cömert olurlardý bayram günleri Ama bazýlarý ise bayram seyran hep ayný / pintiydiler Mesela Nigar teyzeye pek gitmezdik Zaten vereceði bir parça haþlanmýþ patates olurdu
Bayramlaþma faslýný tamamladýktan sonra ter içinde Yorgun argýn / poþetlerimiz dolu eve gelirdik Köyde bakkal yoktu ama Neredeyse yýl boyu yetecek kadar þeker teslim ederdim anneme Ve artýk nevale tamamdý
Çocukluðumun çocuklarý az þeylerle çok ama çok mutluydu Aslýnda o dönemin büyükleri de farklý deðillerdi Yýl boyu mide rahatsýzlýðýyla kývranan Ama hasta haliyle ýrgatlýk yapan / koþturan Allah rahmet etsin / sanýrým kanserden olacak Geçen yýl öldüðünü duydum Sait amca bir baþka keyifle tüttürürdü cýgarasýný Öðlen namazýna giderken Cami önünde beklerdim Atacaðý izmaritten bir nefes nemalanmak için
Benim çocukluðumda yoksul ama mutluyduk Ve çok güzeldi eski bayramlar Bingöl’de.
(02 Ocak 2007-Ýstanbul)
Abdulsemet Telimen
Sosyal Medyada Paylaşın:
cotkar12 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.