Kapýnýn önünde duran çocukluðumu unutacak bahar Nice yaðmurlar yaðacak bir sözcük gibi Iþýksýz sokaklarýn hüzün kokan resimlerinde aðlarken dal Gece girecek içeriye Herkes ruhunu yaralarken Ben öpeceðim duvarlarý Ahh anlatabilsem Tuttuðum notlarý
Hem kavuniçi mevsime Kar yaðdýðýný büyüdüðümde gördüm Ve bir gün mutlaka maviyi bekledim Býrakýp ellerini Annemin Fakat; Bu sabah bir sabahla seslendiðimde Uzun kuleli þehirdi,þehrin ayaklarý Kasým sonu ve bir þiirdi sevgilim Rüzgâr saçlarýmdan geçti Yaðmurlar içimden Seyrederken Islak güvercinleri. Yuvarlandýðým uçurumda iteledim istemediðim kadýnlarý Tutunarak gittiðim sýralarda umut Sen bulaþan çocukluðumun özlemi Velhasýl; Karanlýðý geçtik birlikte Romanlarý avuttuk Taþ ve Türküleri
Ah mor dudaklarým benim Aðzýmda aþk kokusu olgun ýþýk Üzüm toplamasý yalnýzlýðým Sevgilim benim
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.