Sus 1

Tecellinin Arafatý I



-suya üþüyen nar
köz köz y´anan su-




damla damla birikip
keder kuyusunda Yusuf`un sabrýna
kýblesi, alev alev su´sun
eðilip içinin doð(r)usuna
ki;
tabiatý aþk ile meþk edenin
saf
duru
katkýsýz
riyasýz
arýnmasý
þiir!

vebali aðýr
göz yaþýndan nice
d´aðlayan yürek zarýndan ince


evrenin yaprak döken yüzü
þahlanan doðanýn renkleriyle
varoluþa son seranatý h`azan

göðe yükselen iç sesi ah!



yangýnýný içinde taþýyan
birbine paralel iki zirve

buzdaðýndan damýtýlmýþ
ab-ý hayatý arama sevdasýyla
üþüyen
yanan Züleyha

derinlikten evla
ar´dan kav´la
h´içe sýðmayan korda


daðýn içinde tutamadýðý
volkan aðzýyla akan lav
Hak`tan tecelli


çökmeden günün cemaline gece
alev alev uzayan kirpiklerinde
sýcaktan öte Güneþ
eðilip öperken Ay´ý
ateþ külle, su buharla örtüþür!




sude nur haylazca




Sosyal Medyada Paylaşın: