Sevmelisin diyorsun mütemadi.Seçki kuruluna ve sayfamý yorum ve beðenileriyle onurlandýran tüm þiir dostlarýna teþekkür ediyorum.
Bilmiyorsun!...
Evvelim;
kayýp bir güftenin,
hüznü, hüzzam makamýyla harmanlanmýþ
dilsiz bestesiydi hep.
Sakil kalabalýða sürgün
ayrýksý yalnýzlýðýmý,
dokunulmaz bir zýrhla bezeyip,
en afili elbiseyi giydirerek,
belki de ben istedim böyle olmasýný.
Sevgili,
her halükârda,
hüsranlarýma kýrgýn çýkmazlarým var benim.
fark etmedin mi? asi sitemlerimden,
duasý ýslak avuçlarýmýn neminden.
Ýnancýmýn eksikliðinden
belli ki Tanrý da duymadý,fark etmedi hiç beni.
Þimdi seni nasýl sevmeliyim bilmiyorum!....
gördüðüm ölü kuþlarý tenimdeki
mezara gömdüðüm den beri;
Pullandýramýyorum,
sularýn yüzündeki balýklarý turkuaz masallarla.
Ýnandýramýyorum,
hoyrat bir sevgiyle eksilen hayatlarý pusatsýz umutlara.
Avutamýyorum,
melon þapkadan çýkmayan tavþana küskün çocuklarý
iyimser yalanlarla.
Söyle! seni nasýl seveyim!...
yüreðimi yalanýn yýlgýnlýðýyla zehirlemiþken yýlan,
hiç eksilmemiþken yaslandýðým daðlarýn kar’ý
ve çýkarý için riyaya salýncak kurmuþken eðriler,
doðruluðuna nasýl inanayým bir kalbin.
En iyisi, sen beni benimle býrak.
Bu bir ölümün döküm döngüsü.
göðün perdesini araladýðýnda güneþ,
yaþamý kutsayan pembe týnýsýyla
baþladýðýnda bahar,
kiraz çiçeklerinin tango þöleninde,
son dansa kaldýracaðým içimdeki yalnýzlýðý.
Sonrasý mý?
kim bilir belki o zaman
bakýþlarýndan aldýðým mükâfatla,
korkularýma dayadýðýn düþ kapaný gözlerin,
bu sunturlu kâbustan uyandýrýr,
ve þefkati kadife ellerinle sunduðun
dilinden sýzan kadim bir þifayla iyileþirim.
Kim bilir belki o zaman...
Dilek USTA