yol yakýnken dönülmeyen günâhlarýn çatlayan duvarlarýndan sýzýyor piþmanlýðým..
buhranýmdan arta kalan ruhuma bakýyorum mümkün olan en uzak mesafeden kendimi arýyorum bulamýyorum..
kime inandýmsa bir düðüm de o atmýþ yaðlý urganýma ayaklarýmýn altýndaki sandalyeyi devirmenin þaný sende ama.. biliyorsun bu iþi, hakkýný vermeliyim bilmediðin þey ise,
ölmüþtü zaten içimdeki o asi kýz burnu Kaf Daðýndan düþerken çoktan kalkmýþtý cenazesi..
dingin renklerin koynunda þimdi biraz toprak karasý biraz selvi yeþili biraz da kefen beyazý
Filiz
Kasým 2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mısrâ-i Âzâde Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.