yangýn yerinden çýkarýp bir bilinmeze götüreceðim seni
tut elimi yusuf
korkma
kalü beladan beri yanýyor bu yangý
sevdalanýp yüreðine dokunamadýðým gibi
kaným da bulaþmaz ellerine
gittin ya hoþçakal demeden
piç bir kýskançlýk doðurdum avaz avaz baðýrýrken ardýndan
sarýþýndý bütün züleyhalar ve züleyhaydý bütün sarýþýnlar
hepsi yanýnda arzý endam ediyordu
ve hepsi
ellerinde týrpanlar insanlýðýmý hasat ettiler yýllarca
masumiyeti harmanlayýp hakkaniyetle
köhne tezgahlarda ihanete pazar ettim
inadýna yusuf inadýna
ne garip
yüzün gelmiyor artýk gözümün önüne öyle olur olmaz anlarda
uzanýp okþamak da geçmiyor içimden
ama hala yaðmur damlýyor, gözlerin aklýma gelince
yok yok ben deðilim aðlayan
bir büyük kýyamet var bilirsin yusuf
birde herkesin küçük kýyameti
biri ölüm ki allahýn emri
biri de gidiþin
o kimin emriydi yusuf
gökyüzüm yarýlýp yýldýzlarým döküldü içime
daðlar devrildi ruhuma
enkazda bir sen dirildin daha güzel,daha canlý
ben tekrar tekrar ölürken
masallardan kalma bir aþkdý
senin hiç yakýþmadýðýn
þimdi tam zamaný
kaf daðýnýn eteklerine býrakacaðým seni
ve terk edeceðim bu aðýr masalý
zümrüdü anka kuþlarýný sorma bana
onlar sevmeyi bilen erkekleri aldýlar kanatlarýna
sevilmeye doymayan kadýnlarýyla uçuyorlar
bense sinkaflarý söküp dilimden
aç kalktýðým sofralarýn duasýný yapýyorum
amin bile deme yusuf, amin bile deme
istemiyorum
frezya
milattan önce
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.