İHTİYÂRİN HÂLİ

Yaþým ilerledi tâkatten düþtüm
Dizde fer kalmadý gezemez oldum.
Parmak arasýnda ceviz kýrarken
Bir pireyi dahi ezemez oldum.

Ya kýrýldý, ya kurudu dallarým
Yâr deðilmiþ ne mallarým, pullarým
Ne ayaðým kalkar ne de kollarým
Denize atsalar yüzemez oldum.

Kitaplar bastýrýp yayan nâþirken
Dün kendi baþýmý, kendim kaþýrken
Seksen bir okkayý sýrtta taþýrken
Çuvalýn aðzýný büzemez oldum:

Yazdýran çizdiren elbet akýldý
O da vardý, bir engele takýldý
Ýlham perilerim birden çekildi
Ýki satýr yazý, yazamaz oldum.

Med/cezirle doldu kýrýþtý yüzüm
Hanýma, geline... geçmiyor sözüm
Uzaðý, yakýný görmüyor gözüm
Tespihi ipliðe dizemez oldum.

Âzâlar dökülür hep birer birer
Elde, yüzde, ciltte, lekeler ürer
Ýþ yapmaya kalksam ellerim titrer
Basit bir ilmeði çözemez oldum.

Ömür bitti daha, neler umarken
Nasip et tevhidi gözüm yumarken
Gençlik yýllarýmda fili gömerken
Karýncaya mezar kazamaz oldum…

10/10/’08
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın: