FAKİRİN HÂLİ

Eþi, dostu; çýkagelmiþ evine
Ekmeði yok, katýðý yok fakirin.
Yama vurmuþ, eski yama üstüne
Gömleði yok, atleti yok fakirin.

El iþinde, köle gibi çalýþtý
O erirken, zengin daha geliþti
Soðuk evde, yaþamaya alýþtý
Odunu yok, kömürü yok fakirin.

Sanki suçlu, her kesimde yerilir
Gözü dolar, sinirleri gerilir
Akþam olur, hasýrlara sarýlýr
Döþeði yok, yorganý yok fakirin.

Alacaklý, kapýsýnýa dizildi
Görür görmez, rengi soldu büzüldü
Tâ derinden, bir oof çekti üzüldü!
Cüzdaný yok, parasý yok fakirin.

Öz anasý, gözyaþýný silmiyor
Çok dert çekmiþ, bu nedenle gülmüyor
Hasta olmuþ, tabip nedir bilmiyor
Ýlacý yok, þifâsý yok fakirin.

Seçim gelir, vurur ya da vurulur
El kazanýr, o beyhûde yorulur
Onun hâli, reyi için sorulur
Oy’u vardýr, kendi yoktur fakirin…

17/05/1985
Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: