kuru soğuk kasım.

bazen kendinden düþüyor
sol yanýmdaki gözümün yaþ damlacýklarý
durup dururken aðlýyor içim



yaðmurlara karýþýyor
ýslak yalnýzlýk yorgun düþler
kaldýrýmlardan caddelere


hüzün ekiyor
kurumuþ kasým yapraklarý
kuþlar suskun uçurtmalar tellerde



kahverengi
soðuk yüzüme vuruyor
yýllar ise geçiyor


unutuyorum
kendimi baþka zamanlarda arýyorum
yýkýyorum köprüleri þehirleri gecede kalýyorum



üþüyen
ýþýklarda geziyorum
yollar boþluk gibi sabahý sýðdýramýyorum



ayaklarým acýrken
yeni güne uyanmak bayat geliyor
penceremde azcýk kar tanesi olsa diyorum


berki
gülebilirim
siyah kedim ile yalnýz yorgun zamanlarým da


-
Sosyal Medyada Paylaşın: