Düşer Ölüm Bile

her gün
biraz daha büyüyor
dipsizliðimin cukur sessizliði




gözlerim bakamaz iken karanlýða
ruhum delik deþik sanki rüzgarda üþüyor
karanlýk korkularýmý kovalarken yüzüm sönük kalýyor




her gece
biraz daha ölümlüyüm
nefesim aklýma yetmiyor




kurtaramýyorum hiçliðimi
gülümsemelerim sanki sessiz cýðlýk
kendimi ýþýða uðurlayamýyorum


yorgumun
içim dýþým kendime uyuz uðultu sanki
dünya tatsýz tuzu yok kýrýlganlýklarýmýn



alýþtým
acýmayan duygularýma
belkide unuttum aþkýn þaþkýn ýzdýraplarýný



bitmez derdim
sonu olmaz derdim
meðerse içim bile üþürmüþ


kasýmýn
on yedisinde
bir akþam yalnýzlýðýnda.


-
Sosyal Medyada Paylaşın: