ölüler 'ki bir gün gömülür

soðuk gecenin karanlýk yalnýzlýklarýna




hep eksik büyüktük
içimizdeki çocuðun gözyaþlarýný
suskun yerlerde býraktýk



görülmeyen ellerin sýcaklýðýný
ruhumuzda yaþatamadan kokusu özletdik
bir yanýmýz özgür diðer yanlarýmýz kurak cölü ile



bize büyük gelmedi
o ufak yüreklerin acýlarý doluydu
bilmeden ve görmeden unuttuk günah sevmelerini




tadýný okþamadan hiçliði tanýdýk
hiç bir þeyi olamadan körlüðünde can attýk
bir süre nefretle boyadýk affa laik iken kötüledik




hep bir adým uzak
ve binlerce yakýn iken tuzak
korkularla savaþýrken ölümü hiçe saydýk



bir anlamý olmalýydý yaþanmamýþlýðýn
taþýmadan hamal olan aldatýlan ahlarýn
görülmeyen sýrlarýn içinde kaybolan umudun yalýn ayak izleri



köle yüreklerin korkularýný gördük
suskun yemiþ dalgalarýn kýyýlarýný
þüphenin siyah tarafý sevginin kanayan adlarýnda düðümlendi




yarým aþklarda gördük
içlerinde yarýmca alevler
tam kalamayan kýrýlmýþlýklarýyla




baþka dillerde büyüyen cýrpýnýþlarý
yalnýz kalýþlarýmýzýn gerçek aldanýþlarý
baþka ruhlarda oldular içimize bakamadan ölüþlerini izledik



taze toprak kokusunda
ayaz gecenin soðukluðunda gömüldüler
ne diri kaldýlar nede yaþanmýþlýklarýyla




herkes biraz öldü
siyah günlerinde
durgun zamanlarýnda



Ve
suçlu
arar


iken.

Sosyal Medyada Paylaşın: