DEM VAKTİ ŞİİR VAKTİ ELEM...
Müdavimiyim yalýn ve esrikli düþlerin;
Tapusuyum þehrin
Ýçimdeki bela ve yetim acýlar,
Mahrem dokunuþu ile sevda yelinin
Bir bir ýslýklarken közümü
Dumura uðradýðým kadar hayatýmýn da rüþtü
Tüm bedeller.
Kopup geldiðim hangi atlas?
Hangi coðrafya peyda olan gölgelerden
Bile alacaklý iken içine düþtüðüm tuzaklar.
Bir yorgun bir dingin bir nebze de olsam ya mutlu?
Kör kütük aþýðým ben hayat denen ritüele
Bazen manivelasý dizelerin
Yine yorgunluðun küpeþtesinde;
Hazin bir hikâye dillenirken þiir niyetine
Hele ki kopup geldiðim dünlerin özlemine yanýk
Bir tutunuþ,
Belki arazi olmuþ öznelerde özensiz bir yok oluþ
Hani olur da;
Ismarlarým neþemi bir gün evvelinden
Soyut bir resim olurum kendimce
Ahdettiðim yürekte
Ah’larýmý sýraladýðým bir reveransla
Solumda tutuklu hükümlerle
Uðramýþken kâfir þiirlerin gazabýna.
Sorma neden!
Beyitleri astým ben perde niyetine.
Deme de sakýn!
Sorgu sual hak getire
Ne de olsa kundaklanmýþ ahir ömür.
Þimdimde saklýsýn madem
Ya dünümde yoktun, neden?
Dirliðin teamülü kekremsi bir hayal:
Gövdemi siper ettiðim ne çok özlem
Hangi coðrafyada asýlýdýr, söyle adýna neþe denen…
Dem vakti þiir vakti elem;
Dingin olmayý asla bahþetmedi bana maden evren…
Detaylarda kayboldum kaybolalý;
Sitemlere düþtü yolum daha dün gibi:
Bir matemi bir de mahremi sormasýnlar:
Nedir, diye adýn!
Varsýn adsýzlýðýmla yakalayýp assýnlar beni
Þiirin bitiminde
Bir de buse kondurduðum her dostun yüreðine.
Ne âþýk ne yanlýþ bir þýk.
Ne yalan ne de kefil olduðum habis bir düþ.
Zamansýz sevdim ben kendimi bildim bileli:
Fýtratýmda saklý iken gizem
Sevi dilinde bir methiye yazmak idi içimdeki özlem.
Nakþeden göðün mavisiyim;
Ýçimdeki umutlarýn da kölesi.
Ne aþkýn ne iþin erbabýyým
Zarif bir köleyim ben:
Endamlý bir yok oluþ diliyorum Tanrýdan
Var olduðuma dair ise ne çok þüphe
Þimdilik gidiyorum
Kimse de sormasýn neden.
Hanidir yoksulum hanidir yoksun;
Hanidir yoktun da zamaný mýydý sevmelerin?
Rabbim tanýk en masum yaným hep þiirlerim
Bir de týrnaklarýmla kazýdýðým bunca muhalif iç sesim
Sevdaya kýrdým dümeni
Ve aþký hapsettim içimde en içimde
En þaibeli þarkýlardan çaldým ben bu þiiri:
Hani olur da su olur akar diye
Ýçimdeki taþkýn ýrmak
Aþka ve ölüme ramak kala
Zamaný mýydý þimdi sevmenin?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.