Tekrarý yaþananýrken tekrarlarýn
sessizlik lüks bu vakitler
dýþarda savaþ
içerde nefs kalýntýlarý
kanýyoruz..
-Canýmý acýtan her þeyi yazdým
kaðýda
aðaca
taþa
duvara
yetmedi daðlara savurdum
gökyüzüne üfürdüm
aldýðým derin nefesi
tekrar vermek için tereddütteyim-
Konuþabilseydik aðlamayacaktýk
düþmeyecektik yürüyebilseydik
aðrýmayacaktý kâlbimiz
adabýný bilerek alsaydýk oksojeni
pes etmeyecekti hücrelerimiz
bilemedik.
Bir kez olsun dinlemedik
görmedik baktýklarýmýzý hiç
öyle güzel harcadýk ki birbirimizi
ödüller yaðdýrdýk gökten þimþek gibi g’özlerimize
esirgedik nimetleri kendimizden bile
yetmedi zulümlerimiz.
Ne denilse boþ þimdi
suyu çekildi kuyularýn
o yüzden kuru vicdanlarýmýz
o yüzden kýtlýk çekiyor kanaat yanýmýz
emeklerimiz beyhude
defolu insan müzesi dünyamýz.
Kalp tamircilerine haber salýnsýn
özür dilemek antika þimdilerde, düþ kurmak yasak
kýrmayý meslek edinmiþ diller
o yüzden çaresiz tüm çareler
ellerimizde geçmiþ zaman kalýntýlarý
atom köþesi içimiz, þifamýz infilak
sonun bekleyicisileriz bilinçsiz
zamaný öldürüyoruz
büyük bir zevk ile...