hangi pencereyi zorlasam kösnül bir tan yerine eðildi cam hangi aþkla bileylemiþsem yüreðimi sonrasý karanfil burkulmasý...
tutsam kaldýrsam kendimi düþtüðüm o yerden hiç acýtmadan topraðýn yýrtýk yerini aklýmý sýzlatan yokuþlara týrmansam eskimemiþ ayaklarla henüz tökezlemeden yanýlgý masala
ayakkabýlarým annem ve sonrasý...
arasýra tanrýya inançla bakabilmeli demiþti biri avuç çizgilerinin oyuklarýný derinleþtirirken kader tüm boy aynalarýnda çatlamýþ narýn o daðýlan hýþýrtýsý ki gecenin acýtan yanýna hiç tesellisiz kývrlmýþtý kadýn...
bir adam durmadan kendi bataklýðýnda ince ince kesiyordu yeþili yalanlarla kýnýsýnda çamur izleri eleverdi ellerini yalansýz sevmelerin resmi için rutubetsiz ne bir duvar yoktu olmamýþtý kadýnýn baþýný yaslayacaðý ne de bir omuz kendi omuzundan baþka
sonrasý kan tutulmasý ve göðün filigran sureti
uzun uzun bir reçelin ayrýntýlarý düþünülemezdi artýk azýðý sirkelenmiþ bir dil ertesi...
elif lâm mîm ve sonrasý...
Deniz Ercivan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Deniz Özer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.