AKLIMDAN ÇIKMIYORSUN

Þiir yazmayacaktým, duramadým ki sensiz,
Beni kilitlesem de içime doluyorsun,
Biliyorum çok rahat, belki mutlusun bensiz,
Ama senden habersiz, sen beni buluyorsun.

Çaðrýlarýma karþý atmasan da bir adým,
Öyle bir takýntý ki, bu aþk sevgi inadým,
Duygularýmda sanki sensin kolum kanadým,
Ne düþünsem aklýma hemen sen geliyorsun.

Ayrý düþtüðümüzde bilirdim yüreðini,
Yine gönlüne uyar, yapardýn gereðini,
Bu kez gönlünün benden boþalttýn tereðini,
Bildiðim halde yine, içimi deliyorsun.

Sönmese de içimde tutuþturduðun közüm,
Gözlerim iki çeþme, yaþla dolsa da yüzüm,
Yoktur sana dön diye söyleyecek bir sözüm,
Üzülme inadýma, kalbimi biliyorsun.

Ýçimi kemirse de o bitmeyen hevesim,
Deli divane gibi yine gelse sevesim,
Yüreðimi suçlayýp, gelir onu dövesim,
Çünkü belki de kýzýp, ona diþ biliyorsun.

Zaten onun yüzünden aklýmdaki arýzam,
Hep onun yüzündendir elimden çýkan kazam,
Üzüntüye boðdukça yas tutar her bir azam,
Leyla edip bu yüzden hasrete salýyorsun.

Bir þey söyleyeceðim, ama üzülme sakýn,
O hep koþtuðun yere, ara sýra git yakýn,
Acaba ordamýyým diye etrafa bakýn,
Bir düþün þu aklýmý, bak nasýl alýyorsun.


Sosyal Medyada Paylaşın: