Dilimin altýnda ölen ay yapraklarý/ Pencere önünde yüzüme bakan yorgun kýrlangýç hüznü/ Þehir ve çocuk Geriye kalan.. Ki, Taþlara gölge býrakan kýrmýzý izli ayna Ve fýsýltý rüzgarýyla daðýlan Turunç kokulu Ekim’in güz yeþili ipeksiz ezgi kelebeðin renk deðiþtiren kanatlarý
Bulutlu bir günün çocuðuyum ,
Gül iþli yollarýn solgun yankýsýnda Yalnýzlýk kuyu aðzýnda unutulmuþ orman Uðultusu ayrýlýkla büyüyen yolcu Oysa hiç suçu yoktu gözlerimin Sen karanlýðý gösterdiðinde. Yüzü kapalý günlerden geçip gidiyorum iþte Çan sesleri Umut Ayrýlýk Köklerimden geçiyor Perdesi kapanýyor benin
Dedim ya Bulutlu bir günün çocuðuyum Hep tek baþýma Düþerken maviliklerden Ellerimde kayýp güvercin Varsýn sayýklamasýn düþ beni Kýzgýným Yola Ay a ve Topraða.
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.