Mevsim Sonbahar
Vakit vuslat, saat ayrýlýk, mevsim sonbahar.
Kurumuþ bir yaprak gibisin,
önce gözümden sonra yüreðimden düþtün.
Topraða karýþtýn,
Ölüm gibi bir sessizlik oldu,
ne sen öldün nede ben, aþk öldü.
Sonrasý yok ve hiç olmayacak..
Ne var ise içimizde söylendi bitti,
diller kurþun misali yürekleri deldi geçti.
Bitti.. Biz öldü, sen ve birde ben var.
Bitmez sandýðýmýz bir aþk,
hiç uyanmak istemediðimiz bir rüya gibi,
uyandýk bitti.
Sessiz oldu, günlerden pazartesi,
vakit vuslat, saat ayrýlýk, mevsim sonbahar.
Her þey rüzgar kadar hýzlý esti,
önce hafif bir esinti yürekler üþüdü,
sonra fýrtýna ne var ise aldý götürdü.
Oysa hiç düþünmemiþtik böyle bir son,
Mutluydu bizim düþlerimiz,
hayallerimiz gözlerin gibi berrak,
deniz mavisi kadar saftý.
Hayaller alabora,
yürek kayýp,
aþk ölü,
bir sað senden bir sað benden var.
Her þey bitti..
Sana tutsak bir ben ,
bana tutsak bir sen kaldý geride,
birde yaþanmasý için kurulmuþ ve hiç yaþanmamýþ
hatta yaþanmayacak hayallerin izleri.
Vakit vuslat,
saat ayrýlýk,
mevsim sonbahar.
Geceler sessiz,
geceler dilsiz,
geceler karanlýk,
radyolarda art arda çýkýyor ayrýlýk þarkýlarý,
ve her þarkýda yanan zýkkým sigaradan çýkan kor aydýnlatmýyor gecemi.
Kurumuþ bir yaprak gibiyim þimdiler de,
gözden düþtüm,
yürekten düþtüm..
Vakit vuslat,
saat ayrýlýk,
mevsim sonbahar.
Ramazan Teke
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.