Saçmalama Kırlar Düştü Gelmedin

Çýktý rüzgâr, yaðmur yaðdý, toz geçti,
Dallarýndan narlar düþtü gelmedin.
Geçti bahar, mahmur yazlar, güz geçti,
Yollarýna karlar düþtü gelmedin.

Günün her anýnda, seni anarým,
Gelenden, geçenden, halin sorarým,
Dýþtan üþüsem de, içten yanarým;
Yüreðime korlar düþtü gelmedin.

Uzak þehirlerde kayboldun gittin,
Beni yalnýzlýðýn koynuna attýn,
Bin derdim var idi, bir de sen kattýn;
Þakaðýmdan terler düþtü gelmedin.

Aþkýmýz yayýldý, Hatay iline,
Karþý koyamam ki, insan seline,
Düþürdün cahilin, çatal diline;
Ortalýða sýrlar düþtü gelmedin.

Kimse anlamadý, kimse görmedi,
Yaralarým göz göz oldu sarmadý,
Seni sevdim diye, bir çul sermedi;
Bana beton yerler düþtü gelmedin.

Görür müyüm, acep bir gün doyarak?
Takvim yapraðýný tek tek sayarak,
Belki bu gün, belki yarýn diyerek;
Düþeþ attým, zarlar düþtü gelmedin.

Kader tuzak kurdu, ördü aðýný,
Yýllar tez savurdu, gençlik çaðýný,
Bari sen koparma, benle baðýný;
Saçlarýma kýrlar düþtü gelmedin.

03.11.2018
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: