benim suçum yok ki aþk…içim gidiyor aslýnda... ve
ben senden yanayým
dokuzuncu köyde telaþ
su bulanýk
toprak çiçek bozuðu
üzüm pasý,
el ayak çekilmiþ bað
arka bahçelerde giydirilmiþ korkuluklar
adýný vermek istemeyen,
en dar aðaçta
ölgün meyve asýlan yüzler
çaput bezinde,
tek dilek hakký
tutunacak dalsýz ötekiler
taþlar oturuyor aheste
düþ ayakta
yol yoldan çýkmýþ
rüzgarsýz ýslanmýþ parmak
çevrilmiþ sýrtýný döndüremiyor,
çatý gülü
iki düþ arasýna baðlanmýþ salýncakta,
gün sayan kadýnlar
duvarlara sürtünüyor,
üç aþaðý,beþ yukarýlar
anýz yanýðý,
tamý yarým eden diller
fonda pes sesli,
aðýr aksak hicaz
an kötürüm
atýlasý adýmlarda naz
bir bulut içini karartýyor,
daraldýðý yerde
yeryüzü de olabildiðince dar
bir ucundan tutulsa,
katlanmaya hazýr uçurumlar
saza ayak uyduruyor,
batakta yürüyen söz
sevda katýksýz
dün avluda volta
yarýn þartlý tahliye
alýnda çivi yazýsý,
hüsn-i hat
yanlýþ çaða atlýyor milat
sonlarý sevemiyorum...o yüzden baþa çýkmaya çalýþmam
suadiyekasýmikibinonsekiz
Demir Mutlugil