Söner o büyük ateþ,
kuþsuz bir gök de çizilir
her þey yýkýlmayý bekler, parçalanmayý
bel verdiði yerden zor da olsa
yükselir kanýyla beraber yüzler
baþkasý daha suçludur
baþkalarý içindir kurulan daraðacý
iyidir, iyi kalmayý dileyenlerin tümü
çemberin dýþýnda bekler tanýdýk kötü
belli ediyor, yine kendini tarif ederken
koca bir yalan insanýn aðzýna sýðabilir
baþý aslan, gövdesi kuþ, kuyruðunda bir balýk
güneþ gibi can sýkýntýsýna maruz kalabilir
hepsi birden komþularýn canýný sýkar
sararken çevreyi terli avucuyla ölecek insanlar
Musa’nýn sözüne tepki olarak toplanýrlar
Harun çöl kuþlarýný andýran öfkeyle dolmuþtur
ne garip bunlarý söylerken aldýrýþ etmeden
yürümek, rüzgarýn götürdüðü yere gitmek
karanlýk olaðan gücüyle bastýrýrken yarasýný
vakti gelmiþtir kan çýðlýðý uykularýn
bir yandan inanýyorsun, Bilal oluyorsun teni kara
kalp öldürmeden tad alamazmýþ diyorsun
deðersiz olduðunu anlatýyorsun ruhuna
inkar etmekle kalmayýp anarþist türkülerini
öðretmeyen okullarýn bahçelerine bakýyorsun
aþýp geliyor yazý, kutsal kýþ ile anýlarý arzuluyor
her yýrtýk ölünün tenine yakýþýrcasýna duruyor
duvarlar da kutsal bir çeviri:
.. the artifice of eternity
Ne olduðunu sormuyorlar, kimse sormaz
herkes kendi hesabýna çalýþtýðýný fark edince
bir ölü bedeni gibi aðýrlaþýr canlý gözlerin
yoðun tutkular kibar küfürlerle geçiþtirilir
ya ayaküstü külrengi yüzünle selam verirsin
ya da artýk alaycý bir fýkranýn suskun rolü senindir
böylece bir yerlerde yaþama fikirleri karýþýr
kökten deðiþmeyi ummanýn devrim olmadýðý ýþýðýnda
korkunç güzelliði yaratanýn nüktedan öyküsüne karýþýrsýn
umurunda deðildir kimse kimsenin
hep bir baþkasý için çoktan yerini almýþtýr
yoktan var edilmiþ gibi beklenen yeni yüzlerin
geriye paçavradýr özgürlüðünü yineleyen