Ýki, altý ve dokuz
kalibresine göre insan var olur, gece uzun
aðýr kredi kartý ekstreleriyle aynýyýz
ve daha uzun olmasý için tüm çýplaklýðýyla yoldayým
az ötede dut gibi olmuþ sersemin izleri duruyor
daha ne kadar sert basabilirdi bir insanýn kalbine?
uzadýkça yol alýþýna göre uluyorum
çakallar gibi yerden bitme ve hýrtým
eski hoþurluðun sarý bez gibi tezgahta durmakta
birazdan, ’biraz daha kal, bir daha gelmeyeceksen’, þarkýsý çalar
gecenin üçünde komþular bu þarkýya bayýlýr
hani kart zampara, tipsiz, yaþlýca ibne
ayný balkondan kafasýný sallar da, yine sokaðý ayaða kaldýrýr
sus demeni beklerim.
yüz kilometre hýzda sýfýr nokta sýfýr sýfýr birden azdýr kurtulma ihtimalin
bunlarýn hepsi bir yerlerinin açýkta kalýp,
üþümekten kaynaklandýðýný söylemeden önce biri
çekyatý çekiyorum kimse yatmadan
samimi bir dostun elleriyle taþýdýðý çekyat bu olsun
ve yine ayný çekyat kabusum
neden konuþmuyorsun ve susuyorsun?
insanlarý haklý çýkarmak için doðmuþtum oysa ben
beyaz bir önlük, büyükçe bir ayakkabý, uzayan bir metal
gövdemin yarýsýný s harfiyle keserler
yirmi milyondur Sacide’nin yekpare hatýrasý
toprak güller içinde þimdi aruz uykusuna yatmýþ merhum
tesellisi olmayan geç kalýnmýþlýk bestesiyle ruhum
merhaba der salgýna tutulmuþ fesleðen
ahlattan hallice sert ve sulu damarlarý büyür
Ýki, altý ve dokuz
biz bir var, bir yokuz
sandalye aranýr gözlerin, ben bunu bilirim
neden sandalye arandýðýný sorarsýn, merhaba
az önce diþlerimi geçirdiðim için kusura bakmayýn
kaba etlerinizi seviyordum bir çakal gibi
siz mitolojiyi yalnýzca burç okurken severdiniz
iki göðsünüz arasýnda dirik ve lirik inceliðe ithafen
bir zaman gelir özlendiðinize inanmazsýnýz,
týpký içinizde kendi baþýnýza býrakýldýðýnýz aþklar gibi
ne çok insan sallanmýþtýr yaraðacýnýz da
yaranýz diyordum, boþverin þimdi yürüyelim
ve öpebilir mi kurumuþ dudaklarýyla sizi,
çekyatý açýk unutmuþ biri
havlu demiþtin.
uzun zamandýr beyaz çarþaf içinde saklýdýr iki havlu
biri birinden daha küçük, biri saçlarýn içindir
bugünler de gece yarýsýný anýmsatan saçlarýna
biri güvercin gibi yürüyen yýlgýn tenine
çerkez þarkýlarý eþliðinde bisikletinin tekeri patlayan bir yolcuyum
buradan geçerken ceviz tüccarýnýn kýzýna uðradým
ellerimde boþ kaðýt parçalarý
önce terinle doyurup, sonra atýverseydin dedim
duymadý,
sonrasý muhal bir çeliþki olmakla beraber nice itimad dýþý merhabalar doðurdu
merhaba iki, merhaba altý ve dokuz
biz sinemasýna göre tene dokunuruz
þimdiden yoksunuz diyorlar gösterimde
gösterirken onlarýn olmadýðýný da biliyordun
ve suçlusun dün gibi, dün gibi hatýrlýyorum ne suçlu
insanýn en çok da yutkunurken hissettiði yoksunluðu
böyle olunca daha parlak
ayrýca da apalak
bir çocuðun ölümüne aðladýðý sonbaharý hatýrlatýyordu bana
buna doðmak diyorlardý literatürde
onca merhamet dolu sene sonrasý gelen latif
bir haz kalýyordu insanýn dilinin kenarýnda
Bir tutam baldý iki yanaðýn.
zehirlenmiþ bir vücudun diliyle yürüdüm
alamadýðým nefesler saldýðým sevinçlerim kýrmýzý helyum
sen Fikret’i duymadýn þimdiye kadar, delikli bir yüzü olan Fikret ’in
pek sevdiði elementti selenyum
ve yaman bir fotoðrafçý
bizi çekecekti kýyýda eðer yaþasaydý
iþimize yaramasa da beni sana hatýrlatacak
uzay arabalarý için marsýn kapýsýný açacaktý osmiyum
fakat heyecanýna yenik düþtüðün bir anda
kalbine götürdün ellerinle, hem de kendi ellerimle
pýrýltýsýna aldanýp zehirlendik
son bakýþýn en aðýr olanýydý.
merhaba ikiliðim,
altýyý ve dokuzu düþürüp birlendik
þimdi bin liralýk yedi altmýþbeþin talihiyle sýnýrdýþý kayýplarýn peþindeyim
ikimiz de istediðimiz kadar özgün sayýlabilirdik
saçlarýna uyuttuðum gözlerim gülüþünü görmeseydi
ve þarkýlarým o çakalýn ulumasýndan baþka bir þey olamaz
yerine sevemem þarkýsý çaça aðzýnda sakýz olmasaydý