Aslýnda kavuþamamanýn Derdiyle yanýyorum Zamanýn bozuk Hýþmýna uðradým. Herhalde ! Ne yapacaðýmý Ne edeceðimi Bilmiyorum Uslu da duruyorum Yerim de Kimseye de güvenemiyorum El uzatýp , kaldýrana da Gülümseyerek Yanaþmaya çalýþan Çirkeflere de
Dipsiz sapsýz Gönlü bozuk biri haline geldim. Sevmemenin bedeli galiba bu. Rüzgarýn önüne kattýðý yapraklar gibi Güneþin iþkencesine dayanamayýp Yüzünü ona çeviren ayçiçekleri gibi Zorlanýyorum bu hayatý Anlamsýz ve yalnýz yaþamaya Uzak da durdu Hani Gözyaþlarým Ama yine de iliþtiler Sefil mutluluklarýma Oysa sadece Yalnýz kalýp Seyretmek istemiþtim Kumsalý Denizi Ve batan güneþi Arada da çiseleyen yaðmuru..
...Peryasýz...
Not: bir günü kalmýþ gibi yaþatamadýlar mutluluðu herkes acýsýyla tatlýsýyla mutlu olmak ister ben sadece bir günümün mutlu geçmesini çünkü ben artýk bir kelebek misali....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.