çok eski dünlerden..
sen;
aðlamaklý gözlerimde ,
yaðmur sonrasý açan güneþ
ve binbir renkli gök kuþaðý..
sen;
sözün bitti yerde nokta,
yarým kalan gecelerde virgül..
sen;
en derinde saklý hazine,
yüreðimde yatan define..
sen;
çölde meltem,
kutupta buzul çaðlarý,
ufukta çizgi..
sen;
dört mevsim,
bir yýlda on iki ayýn ismi,
365 gün ve her an..
sen;
sorularýmda cevap,
karanlýkta ýþýk,
bedende doku,
parmaklarýmda hissettiðim ten..
sen;
hayat acýttýkça teselli,
yalnýzlýða yazýlan reçete,
gölgemde siyah,
siyahýmda dem...
sen;
davetsiz çýkagelen,
ansýzýn çalan kapý,
yaný baþýmdayken bile özlenen..
sen ;
alýkoyduðum sevgisini
bedeli ödenmiþ,
vebali boynuma asýlý..
sen ;
kadere dü beþ,
azraile blöf,
bir varmýþ, bir yokmuþ..
sen ;
ismini koyamadýðým þiirlerim,
sayfalarda bereket,
dualarýn sonunda amin...
sen;
herkezden bir parça,
hiç kimseye benzemeyen..
sen;
kýyýma vuran dalga,
kaybolan yollarda fener,
uykularda bekleyen düþ,
yüzümde gamze,
aþký besleyen yürek,
yürekte yaþayan tek can
ve sen .... týpký bensin...
beni ben gibi gösteren aynam.
karAn
( geçmis günün hatýrasý )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.