bahaneyi erteleyip;
kalabalýk gidelim,
þehrin yalnýzlýðýna...
sokaklarýn;
sessizliðine dalmayýn,
kendinizi çýkmazýnda bulursunuz,
ayaklarýnýza serili ihtiþamýn..
siz yine de dalmayýn;
köþe baþýnda,
ikiye kývrýlýr yol..
ve yol ayrýmýnda,
vedalaþacaksýnýz;
geride kalan dünyamda...
buraya sizi getiren adýmlar;
dönmenize yetmez,
gölgenize eþitlenir mesafe...
bu; bir kaç cümleye sýðan yargý,
evet... itiraf, dilemeyin dahasýný;
kýsacýk kalýr,
uzun uzadýya sorduðunuz,
tüm sorular..
"" deniz kýzlarý var bu þehrin;
saçlarý gece kadar karanlýk,
gözleri yosun, teni mavi..
içinden vurur ýþýklarý semaya,
öylesine ýlýk... tan gibi çið,
adý aþk þehrin;
aþk sa, eskiyi deþeledikce,
bula bildigimiz tek sözcük..."""
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.