Kanlý bir hastalýk ruhumda; Þahlandý yalnýzlýk, benim konumumda, Sürekli son günlerini yazýyormuþ gibi: Umutla kalemim; boþ bekleyiþleri lekeleyerek karanlýða, Umurumda mýydý, yarýnlarýn yarýn olabilme ihtimali, Güneþin tekerrürü, Tümden tükeniþin tezahürü, Yokluðun, yokluðu, yok etme teþebbüsü, Yaðmurun yaðma, Dertten, hüzünden cayma ihtimali, Her þey kendi yüzünden olma gibi, Binlerce çocuk, yanlýþlýkla doðma gibi, Þimdi korkutmuyordu, pisliklerin içinde yüzerken, ’Mýþ’lý zaman kipine ait, cehennemin dibi, Görmemek, bilmemek, anlamamak mýydý kötülüðün sebebi! Korku muydu, insanlarý bir nebzede olsa yatýþtýran, Neydi onlarý, ot gibi, sebze gibi yaþamaya alýþtýran, Korku muydu ayný zamanda, onlarý çatýþtýran, Bir miktar bilgi, Egolarý için ilgi, Varlýðý tartýþýlan sevgi miydi onlarý yetiþtiren, Bir sefer var, her sefer kaçýrdýklarý; Ýnsanlýk semtine boþ vagonlarla giren, Tenha bir tren, Raylarý paslý, sireni yaslý, Sonunu getirmiþ bir faslýn, Ýþin özü, iþin aslý, Makinisti, kondüktörü, Kangren. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.