GÜLÜN YAPRAĞINDAN DOĞAN AŞK

Bir gül versem solacak elinde,
Soluk kalbin ile dolaþacak seninle.
Yaþatmak istersen emanetini,
Baðýþlamalýsýn sevgini.

Kalbin bir çöl mü gerçekten,
Ýnanýyor musun sen buna?
Eðer öyleyse lütfen deðer ver gülüme!
Dikme onu gönlünün susuz çölüne.

Yalaný sevmez benim gülüm,
Zehir gelir ona, solar gönlüm.
Seni seviyorum deyiþin gelirse ona yalan,
Býrakabilir kendini yalnýz ölüme her an.

Kuþun kanadý misali açýlan yüreðin;
Ýçinde kim bilir kaç aþk barýndýrdý derin derin,
Kimisi kýrýk cam gibi parçalandý için için.

Hayat verdi gülüme bu amansýz, baðýþladýðýn sevgin.
Çöl gibi oluþuna inanma kalbinin!
Tohum atsak yeþillenir aðaçlar,
Renklenir çiçekler, gezinir kelebekler.

Bir ses duydum kalbinde,
Onu melodi yaptým birbirimize.
Bunu duyduðunda gülüm;
Açtý yapraklarýný, parýldadý tüm gün.
Hatýrladý çünkü yaþadýklarýný
Beraber sevdiðiyle dansa kalktýðýný,
Dinlerken aþkýnýn hep kabardýðýný,
Gamzenle beraber güldüðünü...

Suyunu senden alýnca gülüm,
Melodin bile hayat olur.
Hayat yeþillenir, sevgiye tomurcuklanýr.
Bu sevgi gülün yapraðýndan doðup
Gül bahçelerine taþan aþktýr!
Sosyal Medyada Paylaşın: