BEN İSTANBUL OLDUM OLALI

Ben Ýstanbul’um,
Mutluluðum mavi olur huzur açan,
Sevincim yeþil olur kalp açan,
Acým da özlemim kadar kýrmýzýdýr; can yakan...

Gülümsemem deniz misali...
Boðazýn manzarasý aþkýn timsali...
Her bakan çift göz bana dost sanki!
Ben de Ýstanbul’um onlara, sevinç misali!

Tarihi kokular geçer bedenimden,
Kýzkule’m selam verir her yalnýza birden,
Bahar olur Emirgan’ým dolar çiçeklerden,
Topkapý Sarayý’m süregelmiþ bugüne Fatih’imden,
Ayasofya’m sever insaný her dinden,
Haliç’im geçit olur tüm dünyaya birden.

Ýstiklal’im dolar taþar insanýndan;
Kalkar vapurlar Sirkeci’mden, Kabataþ’ýmdan.
Rumeli’m; hoþçakal der gidiþimde Avrupa’dan,
Beylerbeyi’m kuçak açar Asya’dan.
Ýki de olsa bir olur her yanýmdan
Çünkü ben Ýstanbul’um her parçasýndan.

Hayattýr porselene can veren!
Sultanahmet Camii’m durur karþýnda her maviden.
Gönül buruktur Pier Loti’mden,
Bakar manzarama hep gözlerinden.
Taraftarlýk denince akla gelen
Kartalýmýn ruhu olur hep içten!
Ortaköy’ümün gözünden
Karþýlanýr boðaz özünden!

Aþýklar arar kalplerini,
Galata’daki kulemde bulurlar birbirlerini.
Eminönü’m hediye eder çeyizlerini,
Kapalý Çarþý’m verir mücevherlerini!

Gözler parlar ýþýðýmla,
Ben yanarým tutkularýyla!
Geçmiþten bugüne her varlýkla ,
Yaþarým mutlulukla!
Çünkü ben Ýstanbul’um,
Oldum olasý her anýmla!







Sosyal Medyada Paylaşın: