YIKILAN DUVARLAR MI GÜVEN Mİ

Güvenimi yýkaný bana tuzak kuraný,
Oturup soframda aðýrladým.

Orta yere hayatýmý ve geçmiþimi koydum,
Hiç düþünmeden sevdiðim renklerimi bile ayaklarýna serdim.

Dudaklarým çatlaktý ve yarýk yarýk,
Ama ona sundum bir damla suyumu.

Bir körpe çiçek bilerek avucumda incitmeden tuttum,
Baþýma taç saydým övdüm methiyeler düzdüm.

Bir anne þefkatiyle kucakladým onu kokladým,
Baðrýma bastým damarlarýma aksýn dedim ýlýk ýlýk.

Açtým hanemi saygý ve hürmet besledim.
Sýrlarýmý döktüm önüne, mahremimi mahremi bilerek,

Aldýrmadan çatlak ve hoyrat seslere,
Savundum kolladým, bedeli caným olsa da.



Ömer ÇETÝN
12/03/2014

Sosyal Medyada Paylaşın: