SEN

Sen doðuþunda güneþin ilk pýrýltýsýsýn,
Karanlýkta ayýn suya düþen parlak yüzü.
Çiseleyen yaðmurun gözüme düþen körpe damlasýsýn,
Kalemimden dökülen mürekkebin özü.
Kaktüs çiçeðindeki nemsin,
Çölün hasret kaldýðý su.
Ýðde çiçeðinin sarhoþ eden kokususun,
Topraðýn yaðmura kavuþtuðundaki buðu.
Masamda duran kristalin kýrdýðý ýþýksýn,
Ýhtiyarlýkta önümü aydýnlatacak gözümün feri.
Bestelerin bestesi ahenksin cümbüþsün korosun,
Dinlediðim en hit parçanýn kulaðýmdaki o eþsiz týný.
Gül’e düþen çið tanesi kadar berraksýn,
Hayalimle sulayýp büyüttüðüm nadide inci.
Kar tanesi hafifliðinde yüreðime düþensin,
Sarýldýðým o soðuk yorganýmdaki tatlý ürperti.

31/03/2010
Ömer ÇETÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: