GÜVENME...
GÜVENMEM...
Güvenme malýna,evladýna,eþe,
Ýlk onlar terk eder, seni unutur,
Günü gelir,bakmazlar,üçe,beþe,
Güzüne baka baka, seni uyutur...
Sevgine,duyguna,hayaline yazýk,
Bak, bu dünyanýn dümeni bozuk,
Ýnsan yakýnýndan yer, yaðlý kazýk,
Yaþarsýn hevesi,kursakta soðutur...
Bir elma alýrsýn,isterler bir deve,
Muhtaçlýðýnda sokmazlar da eve,
Daha ilerisi,bari birde seni döve,
Yoktur anne,babaya,ele daðýtýr...
Musalla taþýnda,hesap yaparlar,
Baþ köþenin güzel,yerin kaparlar,
Külfeti görüp,saða,sola saparlar,
Esirgenmeyen þey,sadece aðýttýr...
Verdin mal-mülk,senden esirger,
Çekerler yaptýðýn üstüne, sünger,
Lafýn dinlemez,Aslan olup kükrer,
Baþaksýna karþý,paçavradýr,kaðýttýr...
Þeyhim;Derki gördüðümü yazdým,
Dinlenmeden,boþ çalýnan sazdým,
Her zaman çokça,yolunan kazdým,
Ölmüþ ruhuna,zulüm eder,baðýrtýr...
Nurettin GÜLBEY
Saat : 14.00
21.02.2018
YALOVA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin GÜLBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.