Sürgün Suret
acýya dirilirim
zihninde
kendi mezarýný kazmadan dönen þairin son sözüdür
tenimde erirken
kayan yýldýzýn sönen gözbaðý
gömülüþünün dibine kýrpýlan saçlarýmdan yastýk yapýyorum karanlýða
dostum olsun
susumu sevdiðim anlar
yüzümü
dibine bastýrarak gökyüzünün kovasýnýn
zavallý ellerim ile camlarýn ardýna asarým
kurular ve giydiririm
esaretli güne
sözümde mil
dolaþýr mýzrak ucunda
gözbebeðimdeki denizde taþýyan karanfil
acýrým
dolu dizgin kusmukla boyanýrken hayat
süs olmadý diye þiirim þehrin yavþak ýþýklý sohbetlerine
kovulurum
dost kirpiði okþar özümü
güneþi koynuna alýr dað
kavaklar titrer
hýþýrtýsýna ürperdim yapraðýn rüzgarla öpüþmesinin
kazýnýr saçlarým
uçurumun dibinde kýrýk dallardan yatak kurar
hatýralara gardiyan bekleþmeler
göz kapaklarýmda eski bir film
yaþamda ölmeyi
ölmede dirilme sayanlar düþçüsünün idamý
fotoðraflarda sararan hüzünler ayýklarken
göçerlerden en çok ölümü severim
yaðmurunda hatýra yakar
þeytanýma yalvartmaz
ýslýktan yaptýðým kýrbaç þaklarken gölgemde
bileklerimi daðlamýþken i mgenin alevi
kapatarak dudaðýmýn yelkenini rüzgara
dumanýný içime sererim
dümen suyumda gri sürgün suret
sözüm suya deðer isminle
göðüs çukurumda tuza bulanýrým
halime aldýrmadan
tenime dalar ishak kuþu
ömrüme okyanus eker
seni sürgün uzaða
K.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.