Nefiy yollar
Dilsiz sözcüklerin ýslak ayaklarý
Sihirli sessizlikle akarkan gri’ye
Toprak altýnda üþüyen karanlýk renklerin
Bilcümle sesleri kavileþiyor
Ve bir çocuk çalmaz oluyor kapýsýný
Sevimli rüzgarýn..
Üryan kavaklarýn yeþiline soyunan odalarda kuþlar
Titreþerek üþüyor
Içimde kanatlarýný emen
Nefiy yollar...
Anne!
Yüreðimin buharasýna kývrýlan uçurum yüz sürerken
Tutabildin mi avuçlarýna çocukluðumu
Sesim olma
Sesi olma karanlýk yaralarýn
Býrak yalnýzlýðýmý gül balkonlarýndan
Õzgürce büyüsün..
Epeyce oldu sokaklarý getirmeyeli bahçene
Ve hala getiremiyorum aðacý kýrýk dallarý
Uykusu kaçmýþ eller gibi bekle
Bekle ki bahar gelsin
Çiçekler daha güzel açsýn nasýrlý ayaklarýna
Bekle!
Gözbebeðinde kuruyan hasret
Pýnarlaþmýþ gibi..
Genzimi yakan bir vakitte
Titrek mumun gecesine uyanýyor mýsralar
Alabildiðine tohum yüklü duvarlarýn
Kiliminden akýyor yaþ..
Zaman hep çerçeveli
Anne!
Þimdi git diyorum olan sesimle eskilere
Elinde kýrýk bir plak
Var git..siyah beyaz karelerin eteðinde
Elma þekerim
Ince sessizlikle gidiyorum
Belki yarýn diyorum penceresi açýk olur evlerin
Bulut basamaklarýyla girerim içeri
Belki diyorum çocukluðum güler bana
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.