Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý; Kurþûni gökyüzünde kalorifer dumanlarý, Bir araba geçiyor caddeden gümbede-güm bas yaparak, Havalý kornalar, Kasetçilerden avaz avaz ’Küçük Bilmemkim’in uzun havalarý; Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý.
Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý; Ne deniz kalmýþ, ne martýlar, ne dalyanlar. Eðri-büðrü asfalt yollarda birikmiþ yaðmur sularý, Bir kadýnýn suya deðiyor ayaklarý; Çamur dolu bir çukura basmýþ olmalý...
Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý; Ne Markiz kalmýþ, ne Lebon, ne Atlantik, ne Piknik, Hepsinin yerinde lâhmacuncular, kebap salonlarý... Nerede Beyoðlu, hani Niþantaþlýlar, Modalýlar? Ýstanbul’la beraber Ýstanbullular da bitmiþ olmalý, Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý...
Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý; Bir Romen kýzý geçiyor kaldýrýmdan; Lâf atmalar, el atmalar, býyýk burmalar, pazarlýklar Birþey düþüyor elinden yere; Gururu olmalý, Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý...
Ben, bu þehrin elli yýl önceki halini bilirim. Açamam gözlerimi, mümkün deðil, ölürüm! Artýk Ýstanbul bana kapalý, gözlerim Ýstanbul’a kapalý; Ýstanbul’u seyrediyorum gözlerim kapalý...
Ünal Beþkese (1992) :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: Yýllarýn sahipsiz Ýstanbul’u, özellikle 1980-90 lý yýllarda taþradan akýn akýn gelen göç dalgalarýnýn da etkisiyle, çöküþün en hýzlý dönemini yaþadý Bir arabesk patlamasý, ithal fahiþeler, her gün kazýlan yollar, kaldýrýmlardaki çöp yýðýnlarýyla. iyice azmýþ olan ses kirliliði, hava kirliliði, deniz kirliliði, kültür kirliliði ve en mühimi insan kirliliði karþýsýnda, Orhan Veli’nin þiirindeki güzelim Ýstanbul’u anýmsayarak, isyanýmý bu þiire bir benzetme ile dile getirmeye çalýþtým, ama gözlerimi kapatarak... Ü.B
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.