Ellerimi tutmak mý istiyorsun Beni burada arama Istanbul Her yaným avuçlarýndan dökülüyor...
Ben ki, Seyrine daldýðým her harfin üzerine Gök elbisesi giydirip demirden ayaklarla Dünya kurdum... Henüz küçücüðüm Baþýmda esen yel öldürecek deðil ya deliþmen sesimi Her köþede gölge þarkýsýný söylerken çatýlara
Tenime yayýlan masalýn Düþ kaçýran papatyalarý Kokunla yayýlan sokaklara güneþi koþtum Biraz fazla olsa da uçarý suskunluðum içimde aðýr bir taþ.. Oysa Denizin köpüklerinden alýp yalnýzlýðý Ölüm getirmedim çayýrlara hiç
Anlayamadý kimse Yaðmuru nasýl öptüðümü gece ýþýðýnda Ne kadar mutluymuþ ýslanan kelebek Gel sen bana anlat El yazmasý buðusuyla Istanbul Yanaðýma konan uçurumlarýn Dilsiz serçe gürültüsü ceren bakýþlý Rüzgar örseledikçe çocuðunu Henüz bir avuç toprakla Büyüyorum..
Iþýðý yanan odalar Bütün sesleri duyuyorum Az ileride deniz Beri geldiðimde Taze çay kokusu
Eski bir radyoyla Istanbul’u dinliyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.