Yorgunum Hancı

Hazanda uðradým, þu Kýrýkhan’a,
Yollar ezdi beni, sürgünüm hancý.
Doldur da içeyim, su kana kana,
Eller üzdü beni, kýrgýným hancý.

Dengini bulamam, iþvede, nazda,
Konuþunca gelir, bahar da, yaz da,
Bedenim donmuþken, kuru ayazda;
Diller çözdü beni, vurgunum hancý.

Dermansýz derdimi, tek sana açtým,
Dar geldi þehirler, terk edip kaçtým,
Mayýnlý tarlalar, sýnýrlar geçtim;
Teller çizdi teni, durgunum hancý.

Ýçimdeki sevda gülü solmazken,
Gerçek aþklar, hiç bir zaman ölmezken,
Yaratandan umut kesmek olmazken;
Kullar sezdi beni, dargýným hancý.

Yardan ayrý tatsýz, zehirdir aþým,
Amanoslar gibi, kar beyaz baþým,
Elliye dayandý, çarçabuk yaþým;
Yýllar süzdü beni, yorgunum hancý.

29.09.2018
Muhittin Alaca



Sosyal Medyada Paylaşın: