TIRA DÖNDÜRDÜN BENİ
Esrarlý bakýþlarýn huzmesiyle süzerken,
Vira yaktýn da döndün vira söndürdün beni;
Umutla mazideki sýcaklýðý sezerken,
Yine yokuþa sürüp zora döndürdün beni.
O güzel yüzündeki niyetini saklarken,
Anlamlý bakýþlarýn kirpiðiyle oklarken,
Sarhoþ olurcasýna aþk ve sevda koklarken,
Kendimden geçtim ahu zara döndürdün beni.
Kendimi uzak tutup, yasaklýyordum güya,
Neden mah cemaline çekip geçmiþten boya?
Bu masum yüreðimi koyup da kaynar suya,
Sanki benzin dökerek, hara döndürdün beni.
Daha iflah olur mu içimde artan sýzým,
Yeniden doðdu derken kayýverdi yýldýzým,
Nasýl düþecek þimdi tazelediðin hýzým?
Sarýlýp da sevmeden nara döndürdün beni.
O kor gibi sýcaðýn etkisiyle þaþarken,
Bir umuda kapýlýp, kucak açýp koþarken,
Ateþine düþüp de alevinle yaþarken,
Ocaðýnda eriyen bora döndürdün beni.
Kalbindeki o güzel rengin düþende yüze,
Kaç defa ilkbahara doymadan döndük güze?
Adým atayým derken umut verdiðin düze,
Ýki mevsim yaþayan kýra döndürdün beni.
Yeniden vurdu gitti bitmek bilmeyen hazan,
Söyle nedir günahým ey kaynayýp da azan?
Yýllarýn anýsýný yükleyip kazan kazan,
Taþýnmaz yükün ile týra döndürdün beni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sakaogluhasankucuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.