Heyy baksana.! söyle ben neyin oldum..? Dað baþýnda duman, pus Çöle dönmüþ yüreðinde hasat zamaný harman oldum, Tutkulu bir aþkla sana, Munzur’a aktým. Bazen Dicle ile Fýrat’a dost Bazen kuruyan, toprak anaya can oldum.. Buluta yaðmur, Yaðmur sonrasý çýkan gökkuþaðý, Sabahýn üþüten ayazýnda güneþin Kayýp da; sevgiliye giden yýldýz oldum.. Fýrtýna oldum yüreðine estim, Bazen de acýyan ruhuna ilaç Aþk söyleyen dudaklarýna buse oldum.. Ne sen gittin ne de ben yoruldum.. Kapýnda kul köle oldum. Sana olan sevdamý daðlara, taþlara, Þiirlere yazdým. Aðaçlara ismini kazýdým, Aðlayan gözlerine yaþ, Yaðmur olup üstüne yaðdým.. Düþlerinde misafirin oldum Yüreðinim derinliklerinde seni gizledim, hep sevdim .. Eyy vefasýz.! bu bedenden sana çok þeyler verdim.. Söylesene ben neyin oldum? Sana ömrümü, Sana gençliðimi, Sana kendimi verdim. Yine de sana yaranamadým...
Yazan:ASMEROZ-62 Gülþen P...../1-6-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASMEROZ-62(Gülşen Polat) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.