NABZINI ALAMADIĞIM İNSANLIK...

Bir satýr aralýðýndan sesleniyorum…
Beyhude söylemlerin nazarýnda
Afakî güncemle nöbete durduðum þafaðýnda,
Bunca hezeyan kaynarken
Ýçimdeki yarým adalarda çaðlayan nakkaþlar…
Aslýma dönük yüzümde pejmürde bir gölge
Afakanlar basan illet gecenin tedavülden kalkan
O som sessizliði.
Bir büyüteç diliyorum Tanrý’dan:
Hani olur da nükseder yanýmdaki seyircinin
Bir nebze de olsa iyi niyeti.

Nabzýný alamadýðým insanlýk
Ve o son dokunuþ:
Tok sesinde ölümün, izafi yörüngem:
Enlemlerin boylamlarla yer deðiþtirdiði
Metruk neþem.
Kaybettim.
Kayboldum.
Ýçimde halesi yüreðin;
Çapasýný unuttuðum kaç bininci yenilgi?

Aþký hazmetmiþtim ilk evvel
Ve uyandým.
Feri olmayan hangi cihanda?
Yankýsý duyulmayan hangi iç çekiþ?
Hani metazori gülücük?
Hangi metafor?
Hangi isyan?
Düzen deðiþti Tanrým:
Beni kurtar artýk bu yakadan.

Ateþ düþen yüreðin ikliminde
Seðiren bir düþ’üm belki de.
Sevdiðim kadar insaným madem
Sevgimi azat edin de
Daha çok yanmasýn caným.
Mahremimde yok oluþ;
Matemimde isin karasý;
Sefilliðimin doðasý.
Rüþtümü ispatladým çoktan.
Yetmedi mi aþkýn çýðýrtkan acýsý?

Göðün bitiminde buluþacaðým
Aslýnda nakþeden deðil
Zulmeden gerçeklerin
Evrenle içten pazarlýðý.
Bir nöbet bitiminde ölebilirim ya da
Yüreðin pasýný silip
Billur zerreler serperken evrendeki
Kayýp yýldýzlara:
Bir metanetin göstergesinde
Yalan bir kýyamda
Ben bilfiil ölmeye razý
Belki irkildiðim de deðil hani…

Keþke olsa mýydým hancý?
Zaaflarýmýn sunumunda
Telaþlý kalbimin vurduðu her aþk baþý.
Dimdik göðün
Diri neferiyim:
Aþkýn ve Tanrý’nýn en ateþli taraftarý.
Ölmekle iþtigalim her gün
Ölüme methiyeler yazdýðým gölgemle
Ýçli dýþlý bir tufaným:
Baþým ne erdi göðe
Sonum da olmadý onca muradým.



Sosyal Medyada Paylaşın: