GÖR HALİMİ

Ýçimde hüzün yükü, baþýmda kara duman,
Küstürdüm sevdiðimi, artýk uðramaz bize,
Konuþmayýp karþýmda sessiz durduðu zaman,
Sanki dersin baðrýma ok deðil saplar füze.

Gülümseyen resmine sarhoþ olup bakarken
Cehenneme düþerim, kalbe ateþ takarken,
Göz göze geldiðimde, þimþekleri çakarken,
Darmadaðýn olurum, ölüm hiç gelir göze.

Dört mevsimimi kaplar bitmeyen kara kýþlar,
Her yeni günüm dünden daha da dertli baþlar,
Sökülmez yüreðimden yýðdýðý aðýr taþlar,
Tüketir þu ömrümü taþlarý eze eze.

Beni bu hale sokan, þu dilimin kazasý,
Bütün hücrelerimi sarar sürer ezasý,
O merhamete gelmez, bitmek bilmez cezasý,
Kurtulup bu azaptan, bir gün çýkamam düze.

Bu çektiðimi bana yazan deðildir kader,
Her insan kaderini, kendisi tayin eder,
Uymadým mantýðýma, yýkýldým oldum heder,
Yüreðime uyunca tutuþup döndüm köze.

Ayrýlýðýn acýsý ölümden daha beter,
Ruhumu yüreðimi sönmez ateþe iter,
Ýçim fýrýna döner, yanar yandýkça tüter,
Bendeki eski benden rastlanýlmaz bir ize.

Ýþte ben bu haldeyim, sevdiðim gör halimi,
Son bir defa ne olur, uzat da tut elimi,
Bir görsen içimdeki, akan sevda selimi,
Küçücük bir sinyalin, güneþ nur olur yüze.


Sosyal Medyada Paylaşın: