DİLEK AĞACIM...

Zamanla ilgilenmiyorum artýk:
Örtündüm zamanýn ilahi telaþýyla
Ve
Aðzý aþk kokan bir çiçekteki o kýmýltý
Ýçimdeki mevsimi ise henüz çözemedim.
Yakardýðým kadar yalnýzdým iþin tuhafý
Oysaki bir damla büyüklüðünde bir kelebektim
Ýçimdeki konfetiyi serpiþtirmiþken kanatlarýma.

Bazen babam düþer aklýma
Sonra ben telaþla düþerim rüyalarýn tuzaðýna
Andýðýmdan çok andýðýný bilirim
Belki de irkildiðim kollarýnda Kara Meleðin
Bir sunumudur mutluluðun kaçýþý.
Ýçimde deðil aslýnda o serzeniþ
Bilakis tahribata uðramýþ benliðimde
Suskun bir vazgeçiþ.
Neyden peki?

Demediðim ne mi kaldý geride?
Ýyi de daha tek sözcük dökülmedi içimden
Hem saçlarým dökülürken tel tel
Eylül’e atýfta bulunurcasýna
Ýçimdeki dilek aðacým:
Bari bir tek o kalsýn budanmayan.
Budandým ben
Tarumar edildi kökenim
Ve köklerim
Kala kala ellerim.

Sað ve solda týrnaklarýmla kazýdýðým
O fihrist:
Sarý benizli isimler
Adý var kendi yok
Nokta gibiyim evrende asýlý
Kimine göre kocaman bir soru.
Ýçimin hüzün eklemlerinde
Bilsinler ki Tanrý koydu benim adýmý
Bir de rahmetlinin göz bebeði
Bilemedi oysa
Gözden düþeceðimi.

Bir iklim ýsmarlasam mesela…
Gelip de bulur mu beni þaibeli öfkem?
Bir aþk türküsü duysam ansýzýn?
Kim daha da öteler ki içimdeki hüzün huzmesini?

Kapýldýðým ne rüzgâr
Ne basit bir telaþ:
Kaykýldýðým aþikâr
Ýçimde tamah ettiðim kimseler de olmadý bu güne kadar.
Bu günün dokusunda muhalif bir kumaþým:
Beyaz ve ipekten:
Ya kefen ya gelinliðimle
Gömsünler beni ya da
Her ikisi.
Doðduðum kadar masum kalmayý diledim
Tanrý’dan.

Serildiðim hüzne bir tek O’ydu sahip çýkan.
Kifayetsiz gölgemle
Nereye giderim ki daha bir bu kadar?
Þahlandýðým mevsimden hatta
Yazmadýðým þiirden de mi mesulüm?
Þiirlerle olmazdý oysa bu güne kadar iþim.
Ýþim de yok aslýnda:
Ýçimle iþtigal bir yenilgiyim
Bu ruhsuz can pazarýnda bir cengâver:
Ne kadýn ne yalan;
Ne çocuk ne de dünden arda kalan.
Bir saf yetim
Dizelerinde bir uyuyup bir uyanan.
Diz dize konuþtuðum bir yanýk kelam.

Sosyal Medyada Paylaşın: