Nedir bu aklımdaki bu içime çöken ne Hiç acı duymuyorum çıldırmış olmalıyım Hissizleşmişken böyle beni dibe çeken ne Sonunda bahtıma baş kaldırmış olmalıyım
Ruhumun aynasından seyrederken alemi Hedef alıp kalbime ateşledim kalemi Kendi elimle yıktım kederimi elemi Sanıyorum çilemi doldurmuş olmalıyım
Yeniden sevmek için unuttum çektiğimi Affettim küstüğümü onardım yıktığımı Kabul ettim bu aşktan namağlup çıktığımı Kaderime halimi güldürmüş olmalıyım
Dönsen bile dalımda yaprak oynamaz daha Kurudu da kayboldu gözlerimdeki vaha Helallik de isteme gerek yok eyvallaha Canda açan gülünü soldurmuş olmalıyım
Zor oldu izah etmek kendime hakikati Kaldırdım aramızdan engeli barikatı Kabullenmesem bile gidişinle firkatı Aklıma doğru yolu buldurmuş olmalıyım
Göğsümdeki kesikten duygularım sızıyor Kalem sevdayı değil ayrılığı yazıyor Gözyaşımın selinde pişmanlığım yüzüyor Sana dair her şeyi öldürmüş olmalıyım
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.