Ben Eylülü severim. Ilýk rüzgarlarý dokunurken saçlarýma Derin derin nefes alýp Gidenlere türküler yakarým
Ben aslýnda Eylül gibi kadýnlarý severim. Gözlerinde derin bir keder, Bakýþlarýnda acý bir yaþanmýþlýk Bir yaprak gibi solgun Dokunuþu ýlýk bir rüzgar gibi incitmeyen
Ýþte bir dað olmak isterim O gelip bana yaslansýn Hiç düþmesin Hiç üþümesin Hep gülsün
Ben en çok Eylülde giderim Güzellikler kattýðým hayatlardan Geriye solmuþ bir yaprak gibi Hüzün ve kederden baþka birþey kalmayýnca Bilirim ki artýk acýdan baþka birþey veremiyorum...
12 Eylül 2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Lodoš Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.