Benim köylüm, kýþý evde doldurur…
Kara kýþta, yorgun toprak tuþ olur!
Çoluk, çocuk gül benzini soldurur;
Yeni mevsim, köye tatlý düþ olur…
Yokluk kötü, köylüm çabuk çökerir!
Eller gökte, bir Allah’a yakarýr…
Yar baðrýný, “kýrk bu yýlcýk” çýkarýr!
Mevsim sonu, elleri bomboþ olur…
Sekiz köþe kasketiyle dolaþýr;
Tüm zorluklar, gelir ona bulaþýr…
Menziline, en sonra o ulaþýr;
Yeni mevsim, ona soðuk duþ olur!
Gönlü toktur, sormaz üçü, beþini!
Eksiklikler, býrakmaz hiç peþini!
Öküzüne, koþar kendi eþini!
Tencerede, taþ kaynatýr aþ olur…
Ne mal para eder, ne de topraðý…
Tandýrýnda, yakar gazel yapraðý!
Bir yýl daha gider, serer yýpraðý;
Ezilen hep, köylümdeki döþ olur…
Ürününden bulut geçer, öz olmaz!
Elbet Hakk’a söylenecek söz olmaz!
Dua eder, bir gün kuru göz olmaz;
Köylüme dil, uzatanlar taþ olur…
Karaman/Gökçe-2018/09
TDK:
Yýprak: yýpranmýþ, aþýnmýþ, eski…
Halil Þakir Taþçýoðlu
ÜSTATLARDAN:
Çalýþýr çabalar ambarý dolu,
Olmaz garibimin gurbettir yolu,
Ne yapsa baðlýdýr kanadý kolu,
Taþýdýðý hep dertli bir baþ olur................................................................sakaogluhasankarakucuk
Yine de hep güler köylümün yüzü
Misafirperverdir açýktýr kapý
Gözleme ayranla olur buyuru
Marifetli eli hemen aþ olur..........................................................................................glenay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.