ALAMANCILAR... (Çöküşümüzüm bir belgesi) ünal beşkese
ALAMANCILAR... (Çöküşümüzüm bir belgesi)
Ekmeðini ancak yurt dýþýndan saðlayabilen bu insanlar, bizim insanlarýmýz... Asýrlar boyunca, karnýný doyurmak, kendini güvende hissetmek için, Türklerin himayesine girmeye can atan bazý Avrupa halklarýný düþündüm de... ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
"Almanya’da hem iþ çok, hem para bol "dediler Duyanlar gitmek için birbirini yerdiler Acýk dünyalýk yapýp, dönmeyi denediler; Niyet ’yolcu’ olmaktý, kalýp oldular ’hancý’, Böyle göçtü ülkeden, kaç milyon ’Alamancý’.
Kimi, çifti çubuðu, her þeyi sattý, gitti, Kimi, evi terk etti, alyansý attý gitti, Kimi, çaresiz kalmýþ, iþ yeri battý gitti; Gidince pek çoðunun derde döndü kývancý, Sefil oldu gariban, bir sürü ’Alamancý’.
Kimi, ’sarý kýzlara’ önce pek hayran baktý, Bir genel ev kýzýna, abayý fena yaktý. Namus anlayýþýna tersti, kafaya taktý; Aklý kabul etmedi, katil oldu kýskancý, ’Mapusânelik’ oldu, yüzlerce ’Alamancý’
Zaman, bazýlarýnýn her þeyini yitirdi, Bazýsýnýn aklýný baþlarýna getirdi. Bunlar aç oturdular, ama ’Mark’ biriktirdi; Ve zamanla ’hasretlik’, oldu yürekte sancý, Gurbette melânkolik oldu çok ’Alamancý’
Bir kaçý iþi çözdü, dil öðrendi arada, Ýþ kurdu, muteber bir zengin oldu orada, Düþünmedi, aile ne haldedir burada; Patron olmak güzeldi, hayattan aldý hýncý " Herr Boss" oldu böylece, bir avuç "Alamancý"
Geri kalan garipler, kaderiyle barýþtý, En pis ve zor iþlerde, birbiriyle yarýþtý. Dibinden, an ucundan, o topluma karýþtý; Kimisi kervan oldu, kimisi de kervancý, Bir de ’Helga’ bulmuþsa, mutluydu ’Alamancý’.
Derken, ’Ýkinci Nesil’... Millî duygular var mý? Ne doðduðu ülkeye, ne de Vatana yar mý? Kaybýmýz, sadece bu yeni nesil kadar mý? Giderek kaybolmakta kimliði ve inancý, Sokak çetelerinde, bunca genç ’Alamancý’...
’Ýþsizlik sigortasý’, ’emeklilik parasý’, Bir yanda ’Neo Nazi’, kundaklanmak yarasý... "Vatan hasreti" der de, iki lâfýn arasý; Bilmem, hangi söz doðru, veya kimdir yalancý, Alýþmýþ o düzene, vaz geçmez ’Alamancý’...
Þimdi, cebine uygun bir araba alacak, Bayramda mâ aile, arabaya dolacak, Ýhtiþamla, köyüne, öz evine gelecek; Eski bir Mersedesle Helga bütün kazancý Ailenin gururu olmuþtur ’Alamancý’
Yýllarca, hiç durmadan ’eþek gibi’ çalýþtý, Ýtilip kakýlmaya, her mihnete alýþtý. Onlar için tek çözüm, hep orada kalýþtý; Kaybolmuþ kimlik gibi, o her yerde ’yabancý’, Orada ’auslander’, burada ’Alamancý’...
Ýþsiz, fakirler gitti, devlet memnun bu iþten, Üç kuruþ döviz geldi, arttýrdýlar da diþten. Tarihten utanmaz mý devletim, bu gidiþten; Yaþanan dram bizim, tüm milletin utancý, Bunlar benim insaným, hepsi Türk ’Alamancý’...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.