Içimin içinde yara ýrmak gibi susarken Zaman yüzümde yitip gidiyor Sesimin kuyusunda duvarlar gürültü/ Parmakuçlarýmda mavi/ Dokunuyorum karanlýða Beyaz bir çýðlýkla
Bu kentin soluðunda adým Ceylan sessizliðinde avuçlarýma yaðan Rüzgar ýslýðýný çaldýðýnda Kýpraþýyor her þey Aðzýmý dayýyorum bir damla suya Aralýksýz gökyüzünü dinliyorum Baðrýmda uyuyan tohumlar Dudaklarýmdan sýzan
Gün ýsýrýðý dil ucu sözlerimde Tenhayla düþleþirken Gidenin kaldýðý gülüþlerde özledim Kendimi ve kuþlarý Çocuklar uzun uzun kývrýlýyor bahçeye Sýrtlanýp gölgemi dalgýn bakýþlarýma Her sabah ve sonbahar Tesbih diye dizerim Güz gülleri konuþunca Kitap açýyor çiçekler Ellerimde uçurtmalar Gün akþam oluveriyor iþte
Umudu karartmadan
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.