Ben hep Hercai menekþelerin mahzun yüzlerinde Göz yaþlarý gibi duran Çiy taneleri toplamayý sevdim. Kirlenmiþ denizlerin üzerinden Temiz göklerden gelmiþ Saf ve berrak yaðmur damlalarýný ayýklarken Kaç kez boðuldum o pis denizlerde...
Hep, baþým önüme eðik yürüdüm Yeþil otlara basmamak için, Bazen konuþtum papatyalarla Fakat, beðenilmekten maðrur çiçeklerle Hiç sohbet etmedim Yüksekten bakanlarýn seslerini Duymamak için...
Günahým mý? Hem ne çok... Kumarý, içkiyi sevdim, Sonra hepsinden vazgeçtim, gerçeði anlayarak Ve bir de seni sevdim, Vazgeçemediðim günahým olarak...
Þimdi, O hercai menekþelerin göz yaþlarýný Ve o, saf ve temiz yaðmur damlalarýný Ne kadar özlüyorum bilsen...
Ünal Beþkese (5/09/2018)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.