Kabuk
kaptaný olmadan yüzemeyen gemiler gibi kýyýna çekildin
Aslýnda halatýn kopuk
seni alýp götürecek rüzgarýn haberi yok
sabrýn sonlarýndasýn
gelmeyen babasýný bekleyen çocuðun, büyümüþ hayal kýrýklýðý
nedensizliðe içerleyen, içini yalnýzlýða döker
kendine bile önemsiz bu arsýz, alýþýlmýþ keder
kabuðunun istemediði canlý gibi savunmasýz
herþeye ramak mesafedesin
bir karar alsan
yokluðun sert, ölüm gibi gerçeðiyle
hayatýn akýntýlarýna kapýlýrsýn
bir þekilde duraðanlýða katlanýlýyor
onsuz bir hayatta tek düzelik
denizin açýklarý gibi ürpertici
sabit bakýþlarýn ardýn da
dalgalara teslim olmuþ
battýkça umarsýz
önce ve sonrasýný tartan ‘düþünceler’
o katý yoðunluða saplandýðýnda salýveriyor seni
payýna düþene susmayý yeðlersen
daha kaç gece gelmeyen uykularýn þafaðýna kapatýrsýn gözlerini
yoruldun
gittikçe eksildin ve ezildin
kaybetmeye taviz vererek baþladýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.