kuþ bile barýnmazken avuçlarýmda
bir kelebeðin narinliði
nasýl zaptedilir
bulut arasý yaðmur ekmek" gibi
beyhude bir umudu
çölde yeþerten nedir
demin gördüm
gözlerini yaþtan temizleyen bayram hazýrlýðýný
aþka olan inancýn
tazelenirken bakýþlarýnda
güzden kalma hüznün
aðýný alýyordu
göðsündeki ellerin
güzeldin
yüzünde açan çiçek gibi belirtili bir iz’dim
ve yaþama , sevinç diye iliklenen kurdelesiydi
sendeki güzelliðim
velhasýl beneklerini incitmeden sevmek
ya da
kanatlarýn çýrpýnýp
tozuþurken kül tutan gecenin
karanlýk tenhasýnda
ölürcesine seviþmek
hani yaþadým demek için
ölmek bir defa
sürer mi s’onsuza
ne dersin
dirilir mi bir daha
yaralý bir kuþa olan özlemim
diner mi sence
kalbinin kanadýnda..